Skip to content

Verwerken, verteren hoe doe je dat?

Haptotherapie Schiedam

Verwerken, verteren hoe doe je dat?

Haptotherapie

De haptotherapie gaat uit van het gegeven dat het lichaam de drager van onze gevoelens is en een geheugen heeft voor positieve en negatieve gevoelservaringen. Deze gevoelservaringen zijn terug te vinden in bewegingspatronen, spanningen in het lichaam, remmingen in gevoelsbewegingen,het ontstaan van voorkeurshoudingen- en bewegingen, en in de wijze van aangaan van contacten.

Voor wie?

Haptotherapie kan herstel, ondersteuning of verheldering bieden bij mensen met:
  • chronische pijn
  • relationele problemen
  • overbelasting/overspannenheid
  • chronische vermoeidheid
  • stress en burn-out
  • traumatische ervaringen
  • een overgangsfase in je leven
  • hyperventilatie
  • onverwerkte ervaringen uit het verleden

Wanneer we ons lichaam niet meer ervaren, voelen we uiteindelijk niet meer wat we nodig hebben en elke onvervulde behoefte leidt tot spanning. Als we de verbinding met onszelf verliezen, zijn we ook de verbinding met de ander kwijt, eenzaamheid en verharding liggen op de loer. Door de aanraking kan de mens zichzelf weer ervaren, zijn gevoelens en behoeftes herkennen en erkennen en zichzelf weer op het goede spoor zetten.

Ons lichaam is gericht op leven en het in stand houden van leven, het lichaam wil niets anders dan stromen en de innerlijke balans in stand houden. Het is vaak het hoofd, ons denken, wat werkt als een stoorzender. Het lichaam waarschuwt ons op tijd als er iets mis dreigt te gaan en kunnen we luisteren en ingaan op deze signalen? Weer vertrouwen op ons lichaam als een betrouwbaar kompas. Door ons weer te verbinden met ons lichaam geven wij het lichaam de gelegenheid haar werk te doen, het natuurlijk zelfhelende vermogen wordt als het ware weer aan gezet.

Hoe werkt een Haptotherapeut?

Een haptotherapeut helpt de client zijn eigen vermogen tot voelen weer te  gebruiken.

De haptotherapeut gebruikt zijn eigen voelend vermogen en brengt de cliënt via een aanrakende benadering – weer – in contact met diens gevoelens, daar waar die afgesloten geraakt zijn.

Immers iedereen kan voelen, het is een natuurlijk vermogen wat we bij onze geboorte hebben meegekregen. Door bepaalde negatieve gebeurtenissen in het leven kan ons vermogen tot voelen verstoord zijn geraakt. Soms willen we de pijn of het verdriet niet voelen en zoeken we onze toevlucht in ons hoofd en worden we vooral denkende,rationele wezens. Of we hebben vanuit overleving geleerd ons gevoel te negeren en door te gaan op wilskracht. Pantseren of terugtrekken uit contact zijn herkenbare vormen. Dit zijn “overlevingsstrategieën” waarbij we onbewust onszelf geweld aan doen. Het gevoel laat zich echter niet monddood maken, het waarschuwt ons dat er iets mis gaat via lichamelijke en emotionele signalen. We gaan ons moe voelen, krijgen pijn in ons lijf, kunnen niet meer ontspannen en genieten. Onze gemoedstoestand beweegt de negatieve kant op: kort lontje, mat gevoel, overmatig denken en niet meer weten wat je voelt.

Verwerken en loslaten, hoe doen we dat?

Lichamelijk verwerken en verteren verloopt via onze darmen, datgene wat binnenkomt via het voedsel wordt verkleind en gesorteerd, wat we nodig hebben wordt opgenomen, wat we niet nodig hebben laten we los als afval. Het is een proces diep van binnen in ons lichaam en onze darmen zijn het meest actief als we in de rust zijn.

Emotioneel verwerken volgt eigenlijk dezelfde weg, onze focus moet naar binnen, verwerken vraagt om stilstaan bij jezelf. Wat dient mij nog en wat mag ik loslaten?

In ons lichaam manifesteren zich onze gevoelens, grenzen en verlangens, niet in ons hoofd. Stilstaan en voelen wat er is, erkennen en herkennen wat er is en daar aandacht aan schenken en de emotie die dit oproept laten gebeuren en uiten. Loslaten is vaak een pijnlijk en verdrietig proces en vraagt om het beleven van de rouw.

Ons lichaam is een gevoelig instrument wat reageert op alles wat we meemaken aan ervaringen. Wat niet gevoeld en geuit wordt, zet zich vast in het lichaam, in onze cellen en vormt een blokkade, een pantser zowel lichamelijk als emotioneel. Dit kan lichamelijke klachten in de vorm van verkrampingen geven, verstarde en hoekige bewegingen en houdingen,een moe gevoel omdat de energie niet meer kan stromen.

Emotioneel kan zich dit vertalen in afstandelijkheid of zelfs vijandigheid, angst voor nabijheid en aanraking, mensen niet meer toe kunnen laten. Maar ook het tegenovergestelde kan zich laten zien zoals niet meer op eigen benen kunnen staan en overmatig afhankelijk gedrag.

Vaak proberen we iets te verwerken via het hoofd, via het denken met als gevolg dat we maar rondjes blijven herhalen in ons hoofd en niet verder komen.

Verwerken, verteren, rouwen is een voelend proces via het lijf.

Het is menselijk om van de pijn weg te willen en soms kiezen we dan de weg van niet meer voelen omdat het te groot is, te heftig of te beangstigend is. De tol die we betalen is dat we op de automatische piloot gaan (een overlevingsstrategie van niet voelen) en bevroren verhardingen in ons lichaam krijgen.

De toegevoegde waarde van de haptotherapie is dat door de mens weer affectief aan te raken in zijn/haar wezen, het lichaam weer in beweging komt, bevroren gevoelens weer vrij komen en alsnog verwerkt kunnen worden in aanwezigheid van een liefdevolle ander.Emotionele en fysieke blokkeringen kunnen loskomen, herkend worden en verwerkt. Van overleven naar leven.

 

Wat fijn, eindelijk dringt het in de wetenschap door hoe belangrijk gevoelens zijn!